7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1693
Okunma
pervam yok
gözlerini mumyalayan annem bakmıyor artık ardımdan
kehribar bir tepede saklıyorum düşümün yağız tarafını
yalazlanıyor hayat
aşklarda biter
nasıl bitiyorsa yol tespihin ucunda
yeniden bağlar kendini dönmeye
pervanenin nefesi
her yanma öykünmektir birazda aşka
başlar yeni bir öykü suların ışımasında
boşluk öldürecek birşey bulamaz
boğar havanın kemendiyle günü
terletir sancıları
ay göz kırpar
yeşerir saçlarının ormanı mavi bir rüzgarda
hasret uzak bir işkenceci
yağmurdan sonra
varış kılınır bedenim bütün trenlerin son istasyonuna
aşk zamansızlıkla düelloda
bilmez derisi altında yanan
ömrü uzun
ölüm oyununun zaferfini
boş vagonlar yanaşır
batmaya yakın güneşin ayaklarına
der ki
dinle pervasızım;
git...
zamansız kıpraşıyor zaman
ve kozasını dişlemede ölüm
K.Y.
Cevap Yaz