sığındığım bütün diller
nafile bir ağıdı tembihliyor ardına
biraz uykulu musun
hayır dedim
yorgun bir ihtiyarın telaşına benziyor dedi sesin
benzerliğinden dizine düştüm sesimin

oysa aklımın bağındayım
bağcıdan saklanıp saklanıp meyve çalıyorum
kim görse beni kendi kurdunu saklıyor
kurduna küsen bir ben miyim kemirirken meyvelerimi..

dilimin sözcüklerini söken insanları seviyorum dedim
ardına sual eken bütün kaldırımların topuklarını inat

sakın dedi sakın
öfkeni maharetinden
zira ay sonrası kanar gölgelerin
yine de bahçıvan olamayışımı saklayamam gözlerinden

ellerin diyorum
makamını terk ediyor sualler
dumanlı bir cümlenin islerini
harflerimden söküyorum sonra
hatırını sırtıma dizip
akşamları sormayın diyorum
üstü gelmeyen karanın
alt ritminden kalkamıyorum bir türlü

gidip şurada uyanan ölülere sorun
menekşeleri kim astıysa göğe
yağmuru çok sevmiş olmalı


şimo
sinan şeker