yan yana çizilen iki doğru kadar uzaktık birbirimize
"iki yakası bir araya gelmez" diye okunmuş bir bedduada figürandık sadece
ben vurularak ölecektim
sen üstüme abanıp ağlayacaktın
olay yerinde kalacaktı gözlüğüm.
kekeme bir hüzün kaplayacaktı beynimi
mesela hiç "leblebi" diyemeyecektim.
içimiź uranyum zengini ama işlemeyecektik.
belki yeşilay derneğine üye olur wc’de sigara içecektik.
kapitalist çicekler intihar etmezmiş.
mezarlara bırakacaktık.
herkesin ruhuna el çicek.
ve intihar ederdi çelenkler...
bütün duvarları yeniden boyayıp
kayıp çocuklara çokça masallar okuyacaktık.
belki devlet sponsor olurdu aşkımıza
ve bakışların vergiden muaf olurdu her hangi bir hükümce.

yan yana çizilen iki doğru kadar uzaktık birbirimize.
ayakları çoktan çekilmiş bir bozkır gibi uzanacaktım.
yazları kurak ve sıcak, kışları sert ve soğuk.
sen üstüme yağmur gibi akacaktın.
sırılsıklam olacaktı hücrelerim.
bir seyyar satıcıdan pilav alıp
kufredebilirdik zabıtalara.
bu şiddet değildir bilakis
bir yaprağı daha olabilirdi papatyanın
sadece taleptir.
bütün dikenli telleri kaldırabilirdik.
parçalara ayırıp sevebilirdik.
belediye ilan ederdi aşkımızı
her hangi bir yetkiye dayanılarak.
devlet bulaşırdı hayatımıza
harflerden bir kumpanya patlardı.
geri kalan ömrümüz zayii olurdu
kanuni severdik artık birbirimizi.
ve gayet romantik ölebilirdik
mesela sarılarak
sım sıkı
ve
sım sıkı artık ayrı yazılmalı bütün kitaplarda.

şimdi ben,
duvara çizdiğim bir bankta
oturup sigara içeceğim
TDK kızarsa kızsın




pynst.