Sükutum Yeniçeri yemininde saklı sır
Konuşsam isyan çıkar, Abdülhamid Han düşer
Yutkunup duracağım belki daha bin asır
Çünkü en kara günde bana Hüsn-ü zan düşer

Ruhumda kadim çağlar sürgünü bir illet var
Adım atsam karşıma dikilen bir zillet var
Ama şükürler olsun, Türk ırkı bir millet var
Bu yüzden harpde bile içime güman düşer

Öyle ki ye’se düşüp dönsem süklüm püklüme
Nice büyük zaferler ışık olur aklıma
Ansızın Sultan Mehmed Fatih düşer saklıma
Gemileri karadan yürüten ferman düşer

Ben ki atam Oğuz’un mayasıyla yoğruldum
Bazen düştü sandılar Kürşad ile doğruldum
Malazgirt’de Alparslan Söğüt’de Ertuğrul’dum
Silkelesen tarihi her güne destan düşer

Kimi gün Tuğrul Bey’dim Türk-İslam davasında
Kimi gün Yavuz idim Çaldıran ovasında
Kimbilir kaç yılanı öldürdüm yuvasında
Türke kefen biçene elbet bir Kurgan düşer

Kah Rumeli Fatih’i Gazi Hünkar Murat’tım
Kah Sultan Süleyman’la Avrupa’yı kuşattım
Kah Dörtyol’da düşmana ilk kurşunu ben attım
Zamanı yad ettikçe gönlüme iman düşer

Elimde gök kılıcım omuzumda sadağım
Doğduğum gün vatana sunulmuş bir adağım
Ne vakit Türk’üm deyip aralansa dudağım
Susar bütün cümleler kalbe heyecan düşer

Hasılı; üç kıtada hüküm sürmüş soy benim
Oğuz benim, Hun benim tam yirmidört boy benim
Her savaşta galip ben, en muştulu toy benim
O yüzden Türk olana Allah’a Şükran düşer

Mutlu Aydurmuş