Perdelerin çekilmiş ışıkların yanmıyor
Sırlara kadem bastın neredesin gül yüzlüm
Gönlümde lal bir feryat yükseliyor dinmiyor
Vuslata sesim kıstın neredesin gül yüzlüm


Ay karaya boyandı zifir üstüme çöktü
Yokladım tüm çevreyi senden tek bir iz yoktu
Keder vurdu sinemi ciğerim katran döktü
Hangi meçhule pustun neredesin gül yüzlüm


Aklımı baştan alan yokluğunla kahr oldum
Yetim çocuk misali kendi içimde soldum
Kapıldım düşünceye vasıf hicranla doldum
Böğrüme kendir astın neredesin gül yüzlüm


Yel cereyan estirdi ruhumun sokağına
Baykuş mesken eyledi oturdu gül bağına
Yaz gününde kar yağdı içerimin dağına
Haneme tipi estin neredesin gül yüzlüm


Sensiz koca dünyada söyle nasıl yaşarım
Yönümü bile bulmam ezberimden şaşarım
Kötüye temah olup güzelliği boşarım
Halime neydi kastin neredesin gül yüzlüm


Olmadığın meskenin kıymeti yok gözümde
Ne yarar yaşadığım can taşısam özümde
Tükendi tüm mecalim hal kalmadı dizimde
Bütün dengemi sarstın neredesin gül yüzlüm


M.Kılıçel