BİR DEMET HAZIRLA GİDENLERE

anlıyorum gözlerindeki telaşı,
omuzlarındaki yük çok daha ağır.
ve yıllarca...
bir havzanın kıyısında verirken
ömrünü hayata,
gönüllü gönülsüz gidenleri sıraladın alnına,
belirli belirsiz anıları yaşattın,
ve öyleceee...
bir köyün yamacında bakakaldın hep.
hal hatır bile sormadan,
ve bir patikada
karışıp kaybolurken sisler arasında.

demek ki körükte ham demir,
körükte ateş kadar acımasızdı dünya.
ve ellerin,
demirci elleriydi hâlâ.

biliyorum
gece duyar sesini
ahir zamanların da ötesinde.
kalk... biraz susuzluğunu gider.
ve ıslat dudaklarını tülü deresinde.
uzan çayırlara,
göğün yüzüne bak.
güneşi de senin,
bulutu da.
en fazla sen göğüsledin çünkü
orak aylarının yükünü,
sen terledin sırılsıklam.
bakma yaşına…
ve düşünme ömrünün nerde nasıl biteceğini.
bir eylül ayı çık dağlara
ve mantar topla ağaç köklerinden siyah beyaz,
çek içine kır çiçeklerinin kokusunu.
üşüyebilirsin kış aylarında lakin
ama kızak yap bir demirden
ömrünün geleceğine.
alıp götürsün seni çocukluğuna
mavi kanatlı uçurtmaların,
alıp götürsün beyaza kesmiş bulutlar ülkesine.
ve küçük bir esintide
eşlik et buğday başaklarına.
izle rüzgârda yaban gülünün dansını,
ve bir uğultuda dinle
çam ağaçlarının türküsünü…

biliyorum;
rüzgâra yazılmış bir sözün yanıtı olmadığını,
ve anlamsızlığını sular ortasında kalan izlerin…
ama yine de,
yine de yadsımadan yaşadıklarını
bir akasyanın gölgesinde
çay yap kendine içinde karanfil kökleri,
ve bileyerek umutlarını sevda çarklarında,
bir demet hazırla nesrin çiçeklerinden gidenlere,
ve sür atını yeniden
doruklarına yurdumun...
ki harmanlayarak sevincini
dört nala bir atın ayak sesinde...
ve tasalanmadan dolu dizgin, ışıklı,
güzel günlere heeeey!
21.01.2009

MAVİLER KARIŞMAZ BİRBİRİNE.. İSİMLİ KİTABIMDAN..