iniyorum yükümle,
eteklerinden feryat dağlarının…
acım büyük, acım gösterişsiz
gözlerimde sevdam solmuş,
ve kaybetmişim sevdiğimi
solgun, kırmızı ve yer yer çizgiler belirirken avuçlarımda…
yüreğim,
gömülmüş sessizliğine ağıtların,
benim kara gözlüm benim
siyah saçlarına verseydim canımı...
uğruna aymaz,
ve koparırcasına çığlığı derinliklerinde…
sevdim,
ve çok sevecektim biliyorum.
rüzgârım esmiyor artık,
ve daha düzensiz yürüyorum hayata…

bir can taşıdım yüreğimde,
yeşerdiğini gördüm sevincimde önceleri,
sonra kucakladığını dünyamı
adı özlemdi,
adı umuttu,
adı yaşamaktı bir ağızda,
ve heyecanla sarılmaktı dört bir yandan yaşama,
ki sarıldım sızım sızım sızlayıncaya dek parmaklarım,
ve yaş gelinceye kadar gözlerimden,
bıkmadan usanmadan taşıdım kirpiklerinden gözyaşlarını alıp
derinliklerine kalbimin,
nehir oldum bir deli ormana eğmeden başımı,
ve yırttım geceleri içim kan ağlıyor gülüm…

iniyorum yükümle,
eteklerinden feryat dağlarının...
büyük bir acı ile yüreğimde,
dağlar kabullenmiyor sevdamı,
yüz çeviriyor acıma bir deli orman,
ve bakmıyor yüzüme dolunay ilerleyen saatlerinde
ıssız bir gecenin…
ve ben... sevdamın önünde boyun eğiyorum kara gözlüm.
sevdamsa veriyor hükmünü acımda bileyerek yarınları,
soruyor son isteğimi adet yerini bulsun,
ve son kez olsun bakıyorum doruklarına feryat dağlarının,
uzak,
artık çok uzak…
dumanların kapladığını görüyorum.
dumanların gözlerimin önünü simsiyah…

03.08.2006