Benim akıllı adım seslerim!
ne çok güveniyorum size bir bilseniz
gıcırtılı takunyam,katır sandaletim
gider gibi mehtaptan,bir çan sesine karşı
dur durak bilmeyen bu gök şakırtısı
çatlatırcasına çatırdatıyor çenemi
dişlerim soğuk bir küvet günü titriyor
ellerim yağmurları
taşır taşır taşır
hatta patlar bir gök yeniden
kuzeyimizde rusya var
solumuzda deliler
verdiler verdiler verdiler
kırım kırım kırıldı bir ülke
vagon artığı onlarca beden
yorgun demir kemirir lastiği
saat gece dört
hızla ilerliyor
yağmur,çöl,gökyüzü
hepsi bir anda çöküyor üstümüze
gider gibi mehtaptan,bir çan sesine karşı
benim akıllı adım seslerim!
ne çok güveniyorum size bir bilseniz
yatağımda unuttuğum on sekiz yaşım
daima özlediğim kızlığım
adamlar atılmayı bekliyor trenden
öldük belki çokça öldük
yeniden öleceğiz
bu tren durmayacak
bu zulüm durmayacak
benim akıllı adım seslerim
bizi kimse duymayacak!















’Kırım katliamına bir merhem