En karanlık yanım içim…
En yoksul yanım içim…

Kendi içimde mapuslukta zor
Günler geçiyor
Hayat çizgisinde kıldan ince bir kader
Yaşanılması gerek..

Gülümsemelerim sekteye uğradı
Gemilerim limanlarda demirsiz
Sazlık bir vadide dağın yamaçlarına uzanmış
Hayallerim, kendim...
Gözlerim senin, içim senin…
Uçurdum içimi sol yanımdaki uçurumlardan
Kaldı denizin dibinde vuslat
Haremilerin merhametine kaldı sevdamın geleceği
Er meydanın da sevdan için savaş

Gözlerim zamanla kireç bağladı
Yüreğimse artık Hicaz makamı...
Yolun en başlarındaydık belki de
Gidip gitmemek te, kalıp kalmamak ta kararsız
Yalnızlık artık içimin başkenti
İçimde tutamadığım kafamdakiler derin
Sessiz kalıp kendi kafama sıktım
Ellerim dikenli tellerde mühürlü
Şuurunu yitirmiş deliler de akıl muntazam

Hayret!..
Asırlara bedel bir ömür
Beyhude geçen bir kaç seneye sığdı...

Şimdi her akşam müşkirat geceleri
Yalpalıyorsun,
Kelimeler cirit atıyor kafamda
Düşünemiyorum...