1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1392
Okunma
Bir görünmez yara bu...
Sonbaharın soldurduğu bir ömür
Tezatlık yollarımı tutmuş
Fedakar bir yüreğin en tepesinde atlamalı
Bırakmalı bu hayatı
Gitmeli,
Susmalı,
Ölmeli,
Dönmemeli….
Çürümüş kalbimin içindeki sen değilsin ki
Çekilmiş kan kalbimden
Dondurulmuş sanırsın
Yokluk ardında sıra sıra dağlar
Hayat zulmünü bir kere daha sana gösterir
Yine sana
Hep sana…
Üzerinde hep o aynı bakışlar
Kalkan son kara trenin bitmeyen o ayrılıklara şahit olan vagonları
Alıp giderken aklımın esiri olan hükümlüyü
Şimdi o sonun en ince ölümlerinden biri vuku buluyor
Anlayabilen azdır
Derinde kanayan yaraları olan yarı canlı insanları
Ve bir nefeslik hayatlarda saklanan o anılar
Olmaz olsunlar…
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz