hiçbir şeyi kurtaramayacaksın
hiçbir şey olmayacak kararttığın yaprağın tersi gibi
çünkü gecikiyorsun yaşamaya çalışmaktan bu yalnızlığı

herşeye geç kaldın
ruhun giyindi tortulu hüzünleri sen yaşamaya çalışırken aşkı
ve ölümü istedi bedeninden yükselen duman
sormadım geldim işte
yüreğinde dikilip seni çarmıha geriyorum

çünkü herşey bitti
toprak yitirdi rengini
hayat yitirdi ceplerindeki ümidi
boş kaldı ellerin yazık! umarsızsın

Ah! dünyaya takılıp düşen gövdem
göğe bak insanı bul, yitirdin arzuladığın her ne varsa
yaşamaya çalışmaktan!

kinliyim sana
cömertim aynı zamanda bunu bağışla
çünkü infilak etmeyecek içtiğim zehir
yaşamaya çalışmaktan

kimliğimi kaybettiğim doğru
çünkü bekliyorum uzanıp kaybolmak bir tabutta
ama ümit yok hiçbir şeye
vakit yok aşkın yiten çiçeklerini sulamaya
ölümün hafifliğini
yaşamın ağırlığına tercih etmeye
yok, hiçbir şey yok
karar veremiyorum bunlara
yaşamaya çalışmaktan