bir sır gibi
sakladım seni gönlüme
yanıp durdun bir ateş misali
yaralı yüreğimde
dalgalara sordum
aşkım nerde diye
nerdesin gül bakışlım
nerdesin nerde

mevsimler degişti
sen yoksun yine
yapraklar hazan oldu
topraklar bile kurudu
gökyüzüne duman çöktü
yıldızlar kayboldu ay tutuldu
nerdesin ay yüzlüm
nerdesin nerde

tadı yok şarkıların
sonu yok bu sensizliğin
attığım adımlara
pranga vuruyor hayallerin
çıkmıyorsun bir an bile aklımdan
gitmiyorsun zehir uykularda
rüyalarımdan
nerdesin can özüm
nerdesin nerde...

mürekkebi kurudu dillerimin
yaşamaya tegatı kalmadı
belliki bedenimin
kirletti sayfaları hasret dolu
akan gözyaşlarım
nerdesin yaz baharım
nerdesin nerde.

sana tutsak bu kalbim
can çekişiyor günden güne
aynalarda eriyor bakışlarım
sen yoksun diye
bu garip hayat
hüzünlü bir sona
sürükleniyor şimdi işte
nerdesin yaşama sebebim
nerdesin nerde...

Erkan Şeremet