Bir akşam üstüdür bize görünmeyen
saat altı olmadan vurdular bizi
perçemli sokaklar bir bekçi gibi iz sürüyor
sarı arabalara tutuldu bir yanımız
yalnız değiliz
gök var yukarıda
altında parmaklıklar,içinde kalıntılar
kabul et sen de seviyorsun beni





gündüzün orta saatleri,güneş yakın
bulutlar varla yok arası
bazen kapanıyor üstü kapalı ömrümüzün
köyde ırmak takip ederken gözlerimiz
geriye kalır belki şakaklarımda bir tatlı öpüş
beni önce saçlarımdan okşa
sonra alnıma değdir hürmetini
aramızda kurşun yasak bölgeler var
hep gençken öldüreceksin
seviyorum.Bu mümkün değil
ama
kabul et
sen de seviyorsun beni





baban bize bir tomurcuk bıraktı
gökyüzünden,karadan bağımsız
samsunda fındık beklemek bu kadar değil
bir dağa sırtı üstü bırakmak kendini.Belki
su tutmaz öpüşler gibi kuru
bir hayaller ki
tezgah altında kalmış pırasalar gibi
serpiliyor üstümüze sahte sular
tütünler ıslak değil
sen de bunun için sevmedin beni





hayat tavan arasından mı bakıyor bize
ne görmüştün sildiğin en son ki tabloda
en son ne zaman çıktın tavan arasına
parmaklarının ucunda şehvetin saklı biliyorum
kabul et seviyorsun beni
bu şiiri belki daha önceden duymuştun
ya da hiç okumadın belki





sağ kalçan bana daha yatkındı.Biliyorum
ama sana bunları ne ispatlarım
ne de anlatırım
tütünün naz etmesi gibi
yerini beğenmez organlar gibi
midemi üşütüp geceye gündüz kalkar gibi
Biliyorum.
Sağ kalçan bana daha çok yatkındı
hatta ezberlemiştim çizdiğim en son ki resimde
Biliyorum.
sen de kabul et seviyorsun beni





Tüm dünyayı sevme saatindesin şimdi
bu nefret neden bana
dağlar üzre hükümdar
çalılar kuş barındırmıyor
en son bilmem kaç saat önce
beni sevmediğini söyledin
tozdan toza parmak uçların
rüsva ettin ellerini
şimdi sana anlatırdım ama anlamazsın
kabul et sen de seviyorsun beni





geçenlerde seni bir başka görmüşler
ne yapayım yani ?
anlatamam kardeşim,anlatamam
ne olmuş yani bir başka tutulduysan
kim öper yağmurun yeri öptüğü gibi
kim bakar üryan yerlerime sere serpe
tamam,tamam kabul ediyorum
sen de sevmiyorsun beni
tamam,tamam biliyorum
yalnızlık da çoğalır ücra bir mapushanede
bazen gün sayar gibi
bazen gün sayar gibi.














’Şubat