Duygularımın yankısını duyan yok ki!

Sevdamın koruyla yanarken,
Yüreğim bu narı daha fazla taşıyamaz.
Düşecek ellerimden, dağılıp dökülecek hasretin
Dayanamam ki!

Benden sana mevsimlerden baharlar,
Uykularımın girdabından rüyalar,
Ömrümden ömür gitmiştir.
Sen kalbimde aşk güllesi gibi kaldın,
Taşıyamam ki!

Adınla yazılan bu şiirde kalbim
Derin bir sızı içinde atmıyor ki!

Sevgi yumağım örüldü.
Boynuna doladığın gece rengi atkının,
Sana dikilen o eski anılarından
Ellerimi acıyla çekiyorum.

Benden kalan boşluğa,
Başından bir şapka çıkar, düşünceni koy.
Nasıl savrulursa rüzgarla bir orman,
Bu kez de bir yaprak olsun beni sana hatırlatan.

Bir gün senin de düşerse gözünden yaşlar;
Aşk bir gün seni de alır bir selden bir yele koyar.
Ne zaman ki çalar gönül evinin kapısını ziller,
Çağır o zaman, dinletirim sana
Bir ömürden nasıl çala çala geçer zaman...

Sanma ki ellerime konan,
Saçlarımla uçuşan bir kelebek,
Tenime sinmiş bir kokun vardır.
Gitmek benim işim, yolumsa araftır...

Figen ANAR