Sana son mektubumu akıl hastanesinden
Gece üç de uykumu bölerek yazıyorum
Adresi noksan diye şehir postanesinden
Geri döneceğini bilerek yazıyorum

Merhaba kara gözlüm, ya da gözleri ela
Unutmamı mazur gör narkoz böyle bir bela
Az önce bir ses duydum ya ezandı ya sela
Aklımın namazını kılarak yazıyorum

Öyle bir yerdeyim ki; yorgan taş, yatak demir
Yat diyorlar bir emir, kalk diyorlar bir emir
Burda herkes bir tuhaf akıl sizlere ömür
Kaçırdığım Keçi’yi bularak yazıyorum

Bakıcılar ters biraz gelmiyorlar sevmeye
Bağırmak yasak ama kızmıyorlar sövmeye
Geçen bende başladım aynaları dövmeye
Ağlanacak halime gülerek yazıyorum

Çoktandır uykum yitik gecem derde müdahil
Çünkü gördüğüm her düş sabah hüsrana dahil
Gönlüm ki acılarla kirletilmiş bir sahil
Olmayan saçlarımı yolarak yazıyorum

Kah Mecnun’un çölünde seraplar görür oldum
Kah Babil’in bağında asmada çürür oldum
Mezarlıktan korkan ben, tabutta yürür oldum
Burada dirhem dirhem ölerek yazıyorum

Her yerde bir vaveyla duydukça susulası
Oysa sussam şaşıyor aklımın pusulası
Gölgemi kemirirken gecenin heyulası
Korkuyu yatağıma alarak yazıyorum

Ne vakit sen diyerek bir taş alsam koynuma
Sabah kolsuz gömleği takıyorlar boynuma
Halbuki söz geçmiyor ne kalbe ne beynime
Hasretinden duvarlar delerek yazıyorum

Daha dün sınadılar sende kalan aklımı
Bir kaç ilaç vererek deştiler tüm saklımı
Birden bire değişti hislerimin iklimi
Gözümden akan seni silerek yazıyorum

Hasılı ey sevgili, ey şu başımın tacı
Sensiz aldığım nefes yediğim lokma acı
Allahtan Hemşireler unuttular ilacı
Felekten bir kaç saat çalarak yazıyorum
Yüreğine selamlar salarak yazıyorum...

Mutlu Aydurmuş