Ne keder bilirdim ne gam bilirdim
Sen beni sevdanla yakmadan önce
Her gün evden işe gider gelirdim
Yollar sana doğru çıkmadan önce

Aşkın kementini atıp boynuma
Vuslat deyip hasret koydun koynuma
Ruhum dar değildi sefil eğnime
Gözünü canıma dikmeden önce

Yaşayıp giderken kendi halimde
Ne bir eyvah vardı ne ah dilimde
Her akşam bir şişe yoktu elimde
Kalbimi elinle sökmeden önce

Arzular büyütür, hayal kurardım
Gördüğüm her düşü hayra yorardım
Ben de bir zamanlar işe yarardım
Sen benim belimi bükmeden önce

Baksam da dünyaya beton kafesten
Memnundum aldığım her bir nefesten
İllallah etmezdim böyle herkesten
Umut duvarlarım çökmeden önce

Huzur bir döşekti hülyalar yorgan
Ümitle çarpardı kalp denen organ
Takmazdım boynuma yağlı bir urgan
Aklıma ölümü sokmadan önce

Nasıl anlatayım ben daha nasıl
Sende hala cümbüş bende son fasıl
Evvelce mutluydum ben de velhasıl
Sen benim dünyamı yıkmadan önce