Bu sabah gözlerimi acil serviste açtım
Bir yatağa bağlıydım sonrasında çözdüler
Bildiğim kadarıyla bir sürü ilaç içtim
Beni niye kurtarıp çukurumu kazdılar?

Doktorlar baş ucumda derdimi sorguladı
Ben sustukça onlar da bir şeyler kurguladı
İntihar günah deyip kimisi yargıladı
Kimisi ayıplayan gözleriyle süzdüler

Halbuki bu biçare cana değildi kastım
Bir haftadır rüyama gelmeyen sana küstüm
Derdimi söylemedim onlar sordu ben sustum
Densizce üsteleyip ashabımı bozdular

Bu bitmeyen sorgular işkenceden ağırdı
Başhekim anlat artık, konuş diye bağırdı
Hekimler heyetini toplantıya çağırdı
En sonunda bu keçi inadımı sezdiler

On dakika içinde topladılar heyeti
Hepsinin gözlerinden belli idi niyeti
Yine narkozmuş meğer bu delinin diyeti
Demirden sükutumu toprak gibi ezdiler

İğneler irademi çırılçıplak soyunca
Seni anlattım durdum iki saat boyunca
Hem kaval dinler gibi dinlediler koyunca
Hem anlattıklarıma inanmayıp kızdılar

Oysa gözlerin beni terki diyar edeli
Bu yüzden aklım yitik bu yüzden adım deli
Doktorlar anlamadı ödediğim bedeli
Aşkımı hakir görüp beni çokça üzdüler

Bir ara başucumda sanki gölgen belirdi
Sensizlik krizlerim hep bu anda gelirdi
Uyutulmuş beynimde deliliğim delirdi
Cümle depresyonlarım bir acayip azdılar

Sen diye yastığımı aldığımda koynuma
Meşhur kolsuz gömleği geçirdiler boynuma
Kuşa taksak ters uçar dedikleri beynime
Gün yüzüne çıkmamış ne küfürler dizdiler

Son yediğim narkozla bütün direncim düştü
Sanki binlerce kabus yatağıma üşüştü
Ben sus ulan dedikçe bakıcılar gülüştü
Ve ardından gözlerim sarhoş gibi sızdılar

Velhasıl iki gözüm, az önce doktor baba
Anlattı durumumu, boşaymış artık çaba
Benden bir halt olmazmış söyledi daha kaba
Umutsuz vaka deyip raporuma yazdılar
Anlaşılan onlarda artık benden bezdiler...

Mutlu Aydurmuş