sabah çayı aralıyor gözlerimi
kirpiklerim nazlı bir merhabaya uyanık
penceremde kuşanılmış hüzün
ve kuşatılmış savunmalar zinciri
hey gidi diyorum..
kısaltılmış ve eksiltili neler gömdük
ne çok şey sustuk birbiri ardınca
konuşsaydık ölürdük gerçi...




ziyân oldu bak çiçeklerimiz
Gözlerimiz uzaklarda tuz buz...
yoklayıp ceplerimizi
biraz umut çalmalıydık belki yarınımızdan
özenle uzatıp saçlarımızı
bağışlamalıydık rüzgârlara...





olmadı vesselâm, olduramadık
buhurdan hüzünler uzandı elimize
tuttuk, bırakamadık; kaldık öylece
donup kaldı gülümsemeler mütevazı yüzümüzde
sıvazlarken sırtımızı ayrılık
âdettendir deyip sarılıverdik boynuna...




şimdi sızlar tenimizde bir çift güvercin
balçığa bulanmış kanatlarıyla
bekler durur o masalsı ışığı




bir bıçak kesiği yeterdi oysa
hükmümüzü bitirmeye
kalbimize çok bu darağacı...







ÖzlemTARHAN
Şubat/2017