3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
825
Okunma
Ne küs kalemine ne de bel bağla mürekkebine.
Gerçi mürekkebin tükenmez, kanını rıza yolunda sen akıttıkça
Cefa ile ızdırap ile sabrın süslendikçe,
Görmez kimseler gözyaşlarını,
sen onları gecelerde döktükçe...
Bir dert sardı ki ne dert.
Asırlar ötesinden gelen bir rüzgarın içinde saklı bir kum tanesi gibi.
Her asır içinde büyüttü bu derdi.
İman edenler göğüslerine taktı bu sancıyı da, kafirlerin gözüne bir toz gibi batıverdi.
Kim bilebilirdi şu Avrupa’nın atmayan karanlık kalbinde iman erleri yetişecekti.
Ve onlar da bu sancıyı göğüslerine takıverdi.
Ağırlaştı yük beli büküverdi!
Anlamayanlar Hz. Nuh’un kavmi gibi alay ediverdi.
Tükense de sözleri kulların
Rableri onlara bir söz vermiştir:
Nur tamamlanacak; şüphesiz ki O, sözünden dönmeyendir...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz