Gerçek bir hikâyedir ölüm
Susarak söyler sözünü anlatıcı
Duvarda saat yerde bir kilim
Nereye kaçsa göz döner kaygılı


Hiç önemsenmeyen birinin bile
Kulak kesiliriz ne söyleyeceğine
Bir parıltı bir ateş bir kıpırtı
Birşey göstermez bize
baktığımız pencere


Sarp yokuşlarından göğün
Düşer parça parça yıldızlar
Karışır
yağmur yağan sessizliğe


Hiçbirşey kalmaz aynısı
değişir herşey
Silinir renkleri bir anda dünyanın
İsli bir tavan olur düşüncenin aynası
Buğulanır sıcak gözyaşları ile

Tutuşur lahuti bir perdede rüzgâr
Kuşlar çığlığını serper yeryüzüne
Bir dalga cesedini kıyıya vurur
Ürperir sular derin göllerde

Tutunacak birşey arar
Çılgın bir süvari gibi ruhumuz
Sarılır sımsıkı yelesine
Göğsümüzü elleriyle düğümler

İnanmak istemez gördüğüne insan
Duymak ister
Apaçık ve yalın
Oysa gerçek bir hikâyedir ölüm
Tahammül edemez hiçkimse
Yürekleri sağır eden sesine