“-hanı dediydim ya malim
bireş de dezelerimin durumundan gari
bizim Musduğa gız vermediler,
böyüğ-o(ğ)lanı ol-gör everemedim”
..
“-gonu gonşunun Musdukdan güçcük o(ğ)lannarı
çoluk-çocu(ğa) garışdı, olan esgerciliği etdi-ğeldi
biz taha bi ğız bitirip de nişan bile dakamadık!!
?
ay-aydın yol belli
hiş kimse bizim Helimeye de meyletmedi
değil bizi, olumuzu-uşamızı bile
sanısın ilekeli humayın
kimsecikler bizi kendilerine meyil-minasip görmedi
görmedi ğetdi, anasına satayın
…
maabbetlerden birinde gene Hasan Abey dedi ki
“Yusufun Hesne yeğeni, senin olanna baş-göz edelim,
Musduğa ne de(rsi)n bizimolan”

Yusuf Abey deregap zerteldi “hiç olu mu öle şey Hasan Aga”
bana döndü “yannış annama bizimolan
Musduk benim yeğenim” dedi..

“-neye olmasın ülen, adamın canını sıkma,
hurda hepi topu üş gişiyiz, biz birbirimizi tanıyoz,
Musdukdan eyi damat mı bulacan, hökela
epap, epap uçu çiğ tavık bile yerimiş, biz de yeyoz”

Yusuf Agam maçıp;
“-olmazımın sebebi abeyime deyen o deği(l)
Musduk yeğenim, emme..
bizim Musduk yeğen;
bizim emmolu Köse Alinin oralarda gezipduru,
Musduk Hapbaya havas ya canııımm
Mısırda Sağır Sultan duydu
Senin habarın yok mu”
“eyi de olum isdedik “ı-ıhh” dediler ya”
“gız evi naz evi Hasan Abey, gapılarını aşındırcaz birez,
görünen köy gılavız isdemez
sizin dünneden habarınız yok mu?
hemi dee bizim emmioluna garşı ayıbolu
belki Köse Ali cavırı gönül gor
emmimin oğlu ossa da yengem taha bizdendir,
“yenge” dediğim lafın gelişi
biz ayilecek “aba” deriz Gır Aşa’ya
olur ya belki Aşa yengem verimkerdir
değilise Musduk o(ğ)lumuz bizim,
Helime gızım sizin, emme
hu gadak deyen size; olmaz..”
“..”
“bi de bizim gönümüz olsa file, Helime’nin olmaz
Hapbaynan ba(ğ)daşıklar
Musduğ ağasının az mı habarını davşıdı”
“??”
mezburen ben de “-Yusuf Abey doru deyyo,” dedim
“işin orası bizinen de sıkıntılı hakkat valla”
manalı manalı bakdılar
“hayrola”

“-yau, abey!
bizim ırametlık Melit Ağamın Ümmü yeğen
maliminiz Gır Hasannara beşşik kertmesiydi,
o(ğ)lan da aylakcı çıkdı,
serserinin teki,
taha bi ğünden bi ğüne gelip de bi “hu” demedileri ki,
gızın yaşı geldi-geşdi,
çoluk-çoca garışdı akrenneri
o(ğ)lan baya bildiğin hovarda
okuma ayaklarıyna
orda burda sürtüp-duru
ellehem bek de “tek durduğu” da yoğumuş
bilmen yalan bilmen essah.. vallahi
emme osdurmasa kokmaz de(ğil) mi”



“hemi de Allah var!
yengem de Gara Bekirlere “verimker” gibi”
“kime len..”
“kime olcak.. Sümeneee..
günahı obaları boynuna
o iş olmuş bitmiş abey..”
“ana valla bişmiş aşa su gatılmış.. desene”
“..”
“öyleye bi de biz çıkmayalım durduk yerde”
“vay anasını, bizim dünnadan habarımız yok valla”

Hasan Agam, bana;
“ulen olum yengen garı ne garışır bu işlere len”,
Yusuf agam da “garı ğısmı bu işlere sonu eyi ğelmez
bana demedin deme” dedi
Hasan abey
“senin emmioğlu Gır Hasan bu işe bek “oralı” olmaz
sen dut, gözünden sakın,
benimse böğüne gadak
bitecik o(ğ)lun uçu gelinin gözüynen bak
ondan sonura gözüyün öğüne..
Gara Çobannara
ı-ııh, o gız oraya varamaz
buna kimse,
Gır Hasan da
Allah da ırazı olmaz
Yusufun dediğini yabana atma o işin neticesi bek eyi olmaz”
Yusuf Agam; Hasan Agam’a
“-eyi de abey, alsın madem, hemi almacak,
hemi de kimseye gayıl olmaycak
gızı olan gelin etçek, olu olan gelin alcak”,
bana döndü
“o zaman gel.. Musduğa alıvı yeğenini bacanak”
?
“-yerden göğe gadak haklısın abey velev kii
onnar gardaş gibi böyüdüler,
yalan deği biz gene de gapılarını çaldık,
teklifat etdik?
“-ulen olum sizin varmadınız gapı mı ğaldı len”..

“abey zatinden yemin billah etdi,
Musduk Ümmüyü almaycak”
“-hemi de yengem, evel evelden beri
bizi kendine hiş münasip görmediy ki
alçak!.”
..
“neyimiş, gocasını bi gurampaya getirmiş de
biz öldürtmüşüyüz, hemi de gayınına öldürten biz
ulen şerefsiz! ölen senin gocanısa!;,
benim de canımdan-ganımdan has-öz agam
öte sözün beri başı öldüren de
senin öp-öz gardaşın değil mi
nası(l) olcak bu iş..
heç gari canım, heş olcak şey mi hiş
..
kel alaka
mahana!”
verceğ olsa da mahana hazır, öyle ya?
vermecek olunşa da

bi isan canı isdedi mi uçar mı uçar?!
hemi de ganadı varımış gibi
isdemedi mi.. neçar..
hinci söyletmen beni..”