sabırla zikre dursa yetim bulutlar
sevapların hepsi, ana rahminde
günahlar çoğalır,
büyür zakkum ağırlında
birçok kavim saklar
bir anne koynunda
amenna

ama
kaç acı gebe kalır mutluluklara
düşlerin zindan avuçlarında
kaç gölge ağıt yakar maviye
kaç kubbe kurar melekler
kurak ovaların yanaklarında

ateşten kirpiklerini
meleklerin gözlerine sokan nehirler
sert yürekli zehirli akrepler
ordularını suya süren zebaniler
kaç sabi öldürür
bilirmisin yetimim

kaç musallada kaç çiğ düşer
yeşil örtünün üstüne
kangren çığlıklar
kaç yakıcı gölgeyi boğazlar bilirmisin
kaç anne sayıklar gökyüzünü
dizilmiş ezgilerin altında
dili geçmiş dualarla

oyyy yetimim
kurbanım
yitik düşlüm
ne haldeyim bilirmisin

emanet verdi sarı bulutlar
ölümü şimdilerde
utangaç misafir gibi
dans ediyor çingene çiçekleri içimde
boğazıma düğümlü
sancılı bu kimliğim
zikrim fikrim karışık
çok çabuk kanıyor
mavinin suyuna rüyalar
hele kör sabahlara
uyanasım hiç mi hiç yok
zemheri yastıklara
küskünüm şimdi
meczup kalbimin
üstü başı yırtık
pejmürde haldeyim
ya günahlarım
bir lisan etmez
ah can_ı guzinim
ah yetimim
ben anlattım kendimi
söyle sen ne hallerdesin
Müşteba Güneş