Demek şairim tutmadı bu beste
Hani aykırıydın ben gibi
Nasıl böldüler seni binbir densizliğe?

Sırrım nedir bilir misin?
Boşluklara seni doldurmadım
Dolduramazdım
Kırılgan bir yer açtı bahçelerim sana
Sen gelince
Kırık cam parçalarını birer birer topladım

Kıyılarımda bekleyedursun ayrılık
Ben çoktan sildim kuma yazılan yalanı
Şimdi şairim ne desen haklısın da
Üstüme giydirmekten vazgeç rolleri
Hani sen Nazım’dın yaşamaya
Hani hüzünler kardeşti yalnızlığına

Vazgeç sistemlerimi çökertmekten
Görmüyor musun?
Nasıl da direniyorum yalan aşklara

Oysa
Sen gelmeden şiirler yazmıştı kaderimi
Yine de seni büyüttüm çocukluğumda, gençliğim kadar
Acı sözlerinin üstüne bal döktüm
Yoksa hayal miydi gülüşün?

Sanırsın ki yalnız varlığımdır çoğalan
Bilirim ki düşlerindir yokluğuma uzanan
Önce çelik bileklerimi hatırlattın
Ah o kesmeye korktuğum bileklerim
Demek ki seni beklermiş
Demek ki gözlerin kesecekmiş

Şimdi şairim ne desen haklısın da
Kör hüzünler bırak yerinde dursun
Henüz iki can var kollarımda
Hani sendeki cana benzer ya yaramazlığı
Bırak da rüzgârımızdan pay alsın saçları

Vazgeç önüme insanlığı koymaktan
Görmüyor musun?
Nasıl da dağılıyor uzuvlarım lime lime
Gün geceye nasıl inatlaşıyor
Ben anlamıştım da anlatamadım
Anlatamadım şairim

İlk sevgiden doğdum herkes gibi
Sonrası acı bir enkazdı soluklandığım
Yine doğurdular tan vakti şu amansız dünyaya
Dediler henüz yolun var
Kaç istasyon koydular önüme?
Gitmedim
Gidemedim

Hani şiirmiş ya yüreğim
O istasyonda, o gemilerde martılar yoktu ki

Demek şairim tutmadı bu beste
Hani aykırıydın ben gibi
Nasıl böldüler seni binbir sahile?
Nasıl da yenildin bensizliğe?



Mine Gültepe