“-Karamolla at üstünde gezerdi
ufak-tefek, vakur giyim-kuşamlı süslü
evini ilk o işletdi
bazardan evliydi, çocuklarını şe(hi)rde etişdirdi
ayilece ilk onnar terketdi bu köyü”

“-Bazarlı, Per(i)han, Yaşar Ali
A(h)mat kalbinden epeyce çekti
Hesne’ye şehir bile yetmedi
ta Alaman’dan geldi cenazesi.”






































Köy altı

köyaltına yeni okul yapmışlar,
Sarı Alinin evinin kaybolmuş yıkığı,
çatı altına helik döşerken
merdimen kayar
elinin biriynen tavana asılı
………..
asılı kaldığında
baksaykı
kimseden çıt yok,
“-gıııı!”
………..
"-Asiyaaa"
…………..
“-anaa!”
…………
“-bobaa!”
………..
”-gonşularr!”
………….
kimsenin onu duymadığını
bile bile ünlerken
“birisi mi çekti,”
“kendi kendine mi yere düştü merdiven”

“-Imız valla horatanın sırası değil len”
…………..
"-Alla(hı)n aşgına yauv!"
……………………………………..
“-len valla düşüyon ya”
…………
“-salıvırıyon valla”
deyip,
sanki birinin umrunda
kendini boşluğa bıraktığı
Sarı Alinin evinin kaybolmuş yıkığı..

harımları korurdu
yol kenarında çelenler
göğeriyi merak ederdi
yoldan geçenler
Hapbana”-bekle Dud(u) Aba"
bostan geliyo” demiş
harımlar tarumar,
yol boyu evler
viran...
terkedilmiş...