gecenin Irmağında yolcu olan nefesimde
Yalnızlığın efkarını soluyorum

pespaye hilelerin dokunmadığı kalbimde
içsel duygularımın izbe karanlığında
kayboluşudur umutlarımın
küle dönmüş narlardaydı son bakışım

bu kaçıncı çetele
yüreğimin duvarından geçen
kaçıncı kanadı kırılmışlığı kalbimin
kaçıncı kanatılmışlığı kalbimin
nedir ki beni bu hale koyan

bir ızdırapın sesinde ben miyim harmanlanan
yalnız ben miydim bu anlamda yara alan

soysuz bir hayal geçer gözlerimin önünden
ne olduğu belli olmayan
pusatlar kuşanmış bakışlardı oysa
bu gecenin esrikliğinde
ben miyim yoksa sarhoş olan

o güzelim mavileri siyahların derinliğinde
benmiydim boğan
hayır ben değilim benim yüreğim
masum duyguların barınağıdır

ben sadece doğruluğu çözen vicdanımda
hür ve hür yaşayan bir varlığım sadece
peki umutlarımı nedir çalan
neden böyleyim
son bakışım neden ayrılmıyor narlardan
Sabahat Çelik