Ağrılı düşlerimin, sımsıcak ortasında
Kapanmaz hislerimin, açılan yarasında

Katran gibi geceme, yâr olabilsem derken
Kuruyan gözlerimle, istikbâle giderken

Titreyen yüreğime tercüman olabilsem
Yârim olan gecemde, yangınla dolabilsem

Öfkelerim durulur, gül olurum o zaman
Yüreğimle söyleşen, bülbül olurum o an

Işık bahara durup, hicranlarım sürerken
Dilime zikir olup, hüsranları dürerken

Bende gül fırtınası, emsalsizce oluştu
Yanan hülyalarımdan, dileklerim buluştu

Sevgimle fırtınayı, korkusuz karşılarken
İçimdeki sabahı, uykusuz karşılarken

Bülbüle duran sesler, ayyuka çıkıyordu
Kalbimde karanlığı, sınırsız yıkıyordu

Geceden artakalan, sabahımda inlerken
Bir gülün bıraktığı manzarayı dinlerken

İçimdeki mevsimler, yıldızlı bir bahardı
Titreyen yüreğime, artık dünya çok dardı

Yaldızlı sabahımda, katranlardı çürüyen
Kuş konmaz bahçemi, yeşillerdi bürüyen

O zaman kanatlandı, aşk kuşum bahçelere
Düşmeyecek muradım, sevgisiz ökçelere

Talihime bembeyaz, anlamlar yüklüyorken
Bir gül fırtınasını, yeniden bekliyorken

Yüreğime çiy düşen, cemrelerle ağladım
Gönlümün gecesinde, çağladıkça çağladım

Yaşlarımla çoğalan, şükür secdesindeyken
Hislerimden boşalan, zaman öncesindeyken

Görüyordum ufkumda, yeşillenen dünyayı
Tutuşan gözlerimle, dolaşmıştım deryayı

Deryamın incileri, bana göz kırpıyordu
İçimdeki loşluğu, çarptıkça çarpıyordu

Başkalaşan ruhumun, görüntüsüz anında
Kor yüklü hayalimin, dumansız zamanında

Harfsiz ve şekilsizce, güzelliğe bulandım
Bu müstesna saatte, doğruyu bulandım

Karmaşık olan hisler, düzlüğe çıkıyorken
Önümdeki tülleri, sevdayla yıkıyorken

Aşk bahçemin gülleri, ışığa yönelmişti
Şimdi huzurlu kalbim, yanığa yönelmişti

İçimdeki yanıklar, emsalsiz bir neşeydi
Yaşadığım anlarım, efsunlu bir geceydi

Ey Pervane dön yine, yoldaşın gecelerle
Zikret güzellikleri, dilinde hecelerle