bu arada
"-hadin mesel söleyelim" denir
mesel dedikleri; masal, hikaye,
“-amma aslı var-amma yok,
Orasını ben bilmen Allah bili(r)” diye
başlanır söze
bulmaca, bilmece
ama sonuçta eğlenilir

"bir evde; bi gocağarı,
bi garı-ğoca
iki ğız, bi o(ğ)lan"

“falancalar”, “filancalar “diye bilemediler mi
"-kimin evi
hadi deyvi"
“-nereyi verecen”
“-sen nereyi isdeyon”
“-köy, möy istemen,
ille şe(hi)er verecen”

taraflar; kıyasıya bir pazarlıkla
büyük şehirleri isterlerdi
sevdiklerinin olduğu şehirleri
bir de bildikleri, gördükleri
abilerinin asker oldukları yeri;
Hozat, Polatlı, Posof, Hasdal, Kırklareli

karşı tarafdan
sevdiklerinin olduğu yeri
kaptırdıkları şehirleri
geri isterlerdi,
bazen ipucu bile pazarlığa tabiydi
“öte malle de mi?
bu mallede mi?”
..
“aşşa mellede mi?
okarı malle de mi?
..
“orta mallede mi?
dere malle de mi?”

zor bilmece sorarlardı
görmek istedikleri yerleri
geri alırlardı,
şamata sürer giderdi



rekabet kızışır
herkes birbirine girerdi
iş gerçek tapusunu almaktan beterdi
aslı varmış gibi, kavga ederlerdi
inadına kavgalaşılır
yemin billah ile küserlerdi
araya aileler girerdi..
sanmayın barışılır..

ve illa kastedilene itiraz..
daha doğrusu her şeye itiraz vardı..

bağrış-çağrış arasında
ta ki yorulana
yanlış evler sorulana kadar
“-bi evde bi çocuk”
gelde çık işin içinden
en son cevabın
“-cami evi” olduğu çıkar
öteki hiddetle bağırı
“-Yakıp Hoca?”
“-o dün köyüne getdi daha gelmedi”
“-asgere mi ğetdi millet nerden bilcek”
etraftan doğrularlar
“-iki ğündür ezeni Kabış Musa okuyoru ya”
“-Yakıp Hoca olsa da Musa okuyo”
sürer gider kaybedenin itirazlar.

bir başkası
“-bi evde iki garı?”
bütün köy taranır yok Allah yok
“falancalar”
“-ı ıh”
“filancalar”
“-ı ıh”
cezası ödenir, kim peki
“falancalar”
“-iki garı tamam da
ee sen bi adam demedin ki”
“-.ikdir et canııım
onu da mı adamdan sayıyon”
“-olu mu canım ne demek”
“-yau ha varlığı ha yokluğu
ona filen, mendil deye
burnumu silmen ki
olsa da olu(r)
olmasa da
mosulamazın teki”




orada akrabası ve sair
yakını olan varsa
ya hiçbir şey olmamış-
denmemiş gibi yapılır
ya da kahkahalar atılır

“-sizin iki dağınız var, bizim beş”
“-birini saylamayız yannış sormuşsunuz”
“olsuunn”
“-amaan neyise, boşlan şunu
dedeniz mesel deyvicek
sesinizi kesin de
onu dinlen”
….
ebem bir emrivaki ile çıkışır
“-ee hadi gari dede
ev gari!
evivi(r) bireş sen de”
dedem bir heybet, azamet ve ciddiyetle başlar “mesel”e
sesler, kaynaşmalar diner
pür dikkat dedemi dinlerler
küsleri yan yana getirir
hizaya gelmeyenler beklenir

"-eveli bi varımış, bi yoğumuş
pire berber iken,
deve dellal iken
ben anamın beşşiğini
şıngır mıngır sallar iken
anam düştü eşikden
bobam düştü beşikten"
demeye galmaz
çocuklar itiraz ederdi
“-boba beşşigden düşer mi yaa”
“-mesel bu
deyen böyle demiş,
goyan böyle gomuş

biz, biz bizidik
otuz iki gızıdık
ezildik-büzüldük
bi araya dizildik”










“-bek eyi,
çok dürüs(t) bi adam
sefaletden bıkmış,
biğün bi hırsızınan garşılaşmış,
hırsız da Allaha yarar bi işi yok
öksüz-yetim bilmez,
beynamazın teki,
münafığın önde ğedeni

emme bakmış;
hırsızın durumu
kendi halinden oldukcana eyi
yediği öğünde-yemediği arkasında
kendi durumu demişsin ortada
elde yok, avışda yok,
cep delik, cepken delik!
çoluk-çocuk aş sefil
cümle alem biliyo
hali Mısır’da “Sağır Sultan”a malim

“-yau sabahdan ağşama
rızık uçu didinen,
çoluk çocuğunun nafakasını temin etmeye çalışan
ilerde başına bi dert gelir deye
çoluk çocuğunun nafakasından
kesip emek verip üş guruş gazanan,
guruş guruş irkiltmeye çalışan adamın,
malını nasıl çalar insan,
nasıl boğazından geçer de
nasıl çoluk-çocuğuna nasıl yediri”
deyince

hırsız efendi;
“-demek kiyne ona değil de
bana nasip olcağmış,
kader diye bir şey var”
rızık meselesi
kısmet böyleymiş
nasip buyumuş
atmış savurmuş
vizdanı ırahat
yan gel yat”










neyse uzatmayalım
vardan-yokdan bahsederkene
arkadaş olmuşlar,
hırsız buna “-yau boş ver hinci
haramı halalı”
“-yau olmaz, çoluk-çocu(ğu)m mar”
“-sen benim dediğimi yap,
gerisine garışma”
netdi etdiyse,
hırsızın izbarından gurtulamayoru
adam da “pekey” deyoru

derkene ikisi barabar böyle-böyle gonuşalakdan
bi depeye varmışlar
va! bi baksalarıkı aşşada bi ileşber
çi(f)t sürüp duruymuş

hırsız “-bak hinci demiş
hu adamın öküzlerini çalacaz”
bizim ki “-nassı olu len,
önündeki öküzlerinen çift süren adamın
öküzü nası çalınır Alla(h)sen”





























hırsız
“-garışma sen” deyo,
“-bak hinci,
ben adamı öküzlerden uzaklaşdıracan,
sen de öküzün birini al ho yanna do(ğ)ru sür get
ahşamınan felan yerde buluşuruz”

bizim ki etiraz etmiş
“-ya adam beni yakalarsa”
“-yakalayamaz ben onu oyaların”
mezburen biziki gene
“-pekey” demiş
hırsız gomuş öte yanna getmiş,

senin hırsız bi çalının garaltısına sinlenmiş
yekdepden başlamış ünnemeye
“-şaşdım”
gene ünnemiş
“-şaşdım”
..
“-şaşdııım, şaşdımmm”
ileşber önşe bi ırgalanmamış
bizim hırsız yaygara üsdüne yaygara basmış
“-şaşdım”
….
“-şaşdım”
ileşber gulak gabartmış
adamın biri fira bağırıyomuş

“-şaşdım” da “-şaşdım”
gulak vermiş,
adamın biri yırtınomuş
ha-bire bağırıyomuş
“-şaşdıııım” “-şaşdım”

ineyise uzatmayalım, aydın havası ossun
bizimki verip-alıp bağıra dursun
“-şaşdııııııım, şaşdım!” deye
ileşber
“-hooha” deyo
öküzleri durduruyo
adam hala bağırıyomuş
“-şaşdııım!!!” “-şaşdım”

çift sürmeyi bırakıvırıyo
korunun içinde bağıran adamın yanına varıyo
“-len epap hayrola yau,
dur bi dinlen, meselen ne”
bizim hırsız hala yırtınıyo
“-şaşdıııııım”
“-şaşdım”
ileşber bi tütün sarıyo
“len epap, yak bakayın bi yau
senin bu ğadar derdin ne
a(ğ)lamayan çocuğa emzik vermezler
anlat bi çarasına bakalım
neye şaşıyon bu ğadar”
bizimki hala yırtıyo kendini
“-şaşdım da şaşdım”
…………..
“-şaşdım” da “-şaşdım”
……..
ikki sahat
“-şaşdım” deyo da başga bişiy demeyo
hırsız efendi bu ğarada yan gözüynen de bi tarafdan ötekini gollarımış
köylü öküzün tekini epey bi götürdükden sonura
hırsız ağıdı fiğanı bi tarafa bırakıyo
ileşber de ha-bire
noldum öldüm, izbar ederimiş
“-epap neye şaşdın sen yau”
hırsız en sonunda

“-ülen” demiş,
“hurda bi adam mar”
deye ileşberin çift sürdüğü yeri gösderirimiş
ileşber
“-eee” demiş
“-işdecik o adam tek öküzünen çift sürüyo da
ona şaşdım” demiş

adam dönüp bakmış
hakkatan öküz tek
bi daa baksaykı
“elle ezzatını!”
adamın biri
almış öküzün tekini
sürüp geder

seğidiviymiş arkasından
söğelek-sayalak
“-laouynnn”
bilmen nesini neyttiğimin adamı
“-dur lauyn”
epili bi peşinden getmiş emme
etişmenin imkanı mı var







bu ğarada bi ta(ha) dönüp baksaykı
birez önceki herif de
hemi öküzün öteki tekini
hemide eşşeğini
öte tarafa do(ğ)ru sürüp
çekip götürüp batı(r)
geri dönüvümüş
bu sefte de ona bağırıp,
söğüp-sayıp govalamaya başlamış
tabii etişmenin mümkünatı yok
iki arada bi derede galmış
öküzün biri bi tarafa,
öteki öte tarafa
eşek dersen cabası
dinmiş seğitmekden
dizlerinin bağı çözülmüş
olduğu yere çömüdmüş
bu sefte de kendi başlamış yırtınmaya
“-şaşdıııım”
………
“-şaşdım”
……
“-şaşdııııııım, şaşdım”
………..
“-şaşdıııım”
…..
“-onnar deği(l), ben şaşdım
onnar şaşmadı ben şaşdım” deye