bizi gücünüz kadar görüyorsunuz gözlerinizi açtığınızda
ne bir yaprak düşmekten korkuyor yere
ne de yaşamaktan bir daha tekrarını hayatın
çürüyüp sürgün olmaktan ışıl ışıl

gölgesiyle oyalanan vakitlerin sırrı
belki bir mutluluk değil başka bir şey
özleyerek yapacağını unutmuş teselliyi
tebessüm testinden geçiriyor
daha fazla ağırlığın altı
daha fazla uyku

kelimeleri yakalayıp kaçıran kaygan söz
sözünü inceltip anlamsızlığa varınca
kapısını örtüyor üzerimize
sezgi dağlarıyla oyalanan duygular savruluyor
sevgi sevinç ve hüzün

onarılamaz hayat yaraları ile ilerleyen tutkulu yürek
bir bahar akşamı veye bir yaz değil
çelişkileriyle yüzleşen yeni bir armoniyi
hafiflemiş ve arınmış kuşlarla paylaşıyor

onun için biçim şekil değiştirmiş haliyle görünüyor bize
şiir yazan ağacın parmaklarına kuvvet
karşılaşacağımız bir gerçek var
kızıl yamaçlara uzayan seyri seyret
sonsuzluğa yaslanıp huzur içinde yaşıyorum de.