Aç karına çay içerek başlıyorum güne
kirli ayakkabılarımı silmeden çıkacağım dışarıya biliyorum
çünkü bunu hep yapıyorum
belediyenin kulaklarını çınlatarak geçiyorum yolları
caddeyi gördüğüm ilk yerde yaktım sigaramı
bekliyorum gökyüzünü kucağıma alıp
çiçek açmayı beceremeyen toprağı koklayarak
yeni bebeğin annesine koşturması kadar hızlı olan dolmuşu
dolmuş aynı saatinde geçti
belki bir dakika oynamıştır
ama ben binmedim
midemi doldurduğum sigarayı yarıda bırakmak olmazdı
bu aralar hayata yakışan şeyleri yapıyoruz





düşünmeye çok zamanım oldu bu zaman diliminde
bir adam getirmek istiyorum dünyaya
adı ahmet olabilir selim de olabilir
ama başka bir dilde olamaz
rusça istemiyorum çünkü bozulmasın kanı o soğukta
sürgüne gönderirlerse kahraman çıkar bir de başıma
sakalları olsun mesela ağarmış geceye karşı
elleri bütün yılları anlatsın bir bakışta
bakmakla görülmüyor dokunduğun hiçbir ten
bir adam getirmek istiyorum dünyaya
sevmeyi çocuklardan dinlesin
büyüyüp çocuk olmak istesin hemen
sonra birden küçülsün elleri
yüzü yeni bir çarşaf gibi açılsın
öpsün onu tüm sevda çiçekleri
ilk önce ölsün başlamak için yeniden
annesini biraz daha büyüyünce görsün
bir kadın için şu an oldukça fazla büyük bedeni
ve bir günaha fazla müsait
gün gelir onunda oyuncakları olur
biraz daha büyür o da annesine kavuşur
şimdi çok küçük
biraz büyüsün
belki uçurtması bile olur






neyse ki sigaram bitti
bu dolmuşlar da bizi hep güzel zamanlarda bulur.













Eylül’