Ve ölüyorsun sende her şey için bir defalığına
ancak böyle ölünür yaşamak için
tanrı yaratır çoğul ve tekil ölümleri elleriyle
ağlamakla bir kere b-ölünüyor gözler ortadan
nasıl yaşamak istersen öyle yaşa
ırmak kenarına bırakılmış bir sepet
maden içerisinde bir taş





senden geriye kalabilecek bir tebessüm artığı
anladım bu belki tam belki yarım
nasıl oldu diyemezsin
anlam veremezsin bunca uzaklığa





cephe alır sana hayat kollarını kaldırarak
anlamak bir göze mi kalır yoksa bütün bir bedeni mi içine katar
neden diye sormadan okşar seni hayat
ırmak kenarında kalırsın bir ay boyunca
madenden hiç çıkarılmazsın,sanki yüzün önümden hiç çıkmayacak





fakirlik önce hayatı kazanmakla başlar
eski bir şarabı saklar gibi önceden tadı ekşi
dünler gelir aklına yine,yeniden
ancak böyle ölünür yaşamak için.












Eylül’