Kucak kucak hüzün taşıyor işçi çocuklar alınları terli silinmiyor hiçbir el tarafından LP-Lost On You dinliyor patron yukarıda kendinden geçerek fabrika bacası oluyor ellerin burnumda tütüyorsun sabaha kadar bozguna uğratıyoruz seninle kapitalizmi özgürlük şarkısı oluyor kuşların ağzında geçmiyor üstümüzden hiçbir şey sonra bir uçak kalkıyor uzaklardan gökyüzüne kanıyor burnumuz ötelerde sessiz ve gizlice
öpmek istiyorsun hatırı kalmasın diye korkarak sokak lambası kararıyor aniden seni görünce bir gece daha böyle karambole gidiyor önümüzde kediler kovalıyor birbirini geceye aldırmadan bir kadın banyo yapıyor ışığın altında silueti yansıyor bütün binaya büyüyor gölgesi üstümüze bir iş başını andırıyor sonra ellerin
gözlerin büyüyor hayatın bir başlangıcı seni kimse anlayamaz benim gibi arkeologlar desen yerin dibini kadar yolları var bakışların orta çağdan kalsa bile bir ressam desen belki hatlarını çıkarabilir acıların yansır sadece görünen tabloya ama hiçbir yerini belli edemez seni anlamak sevmekten geçiyor önce seni kimse benim kadar sevemez.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kim-se şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kim-se şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Zoru başardığın için tebrik ederim ben okumakta bile zorlandım :) O kadar uçucu maddeler kullanmıyorum ne gördüysem gerçekten de görmüşümdür bence öyle yani bir de etrafıma sorayım ejderhalar hala yaşıyor değil mi :)