Gafil avlandım belli ki
Ve uzandım sere serpe,
Aşkı yitik bir güncede can buldum sakilce,
Yine de yad ettiğim ismin değil mi
Yüreğin tekeri?

Saf tuttum en derinde,
Hibe ettiğim gönülsüz şarkıları tevafuk bildim gece gündüz:
Kor ateşlere mademki uzattım elimi,
Makberdi isyanımdaki tufan;
Aşktı sefil faninin gönlünü kavuran.

Tümden gelen bir hezeyanı teğet geçti evren;
Çepeçevre boykot edildiğim ömrün yanık yaprağında
Tütsülerle yağma edildi ruhum;
Tepe taklak olduğum evrelerde cin çarptı yüreğimi
Ve basireti bağlanmış bir muskada yok oldu sevda.

Sızan kinayelerle karalandı kâinat,
Hüküm veren ceberut gölgeler nasıl da istimlâk etti
Rahmini aşkın ve ömrün:
Sona gelmeden evrildim sinsice,
Beyhude bir güftede yer buldum birdenbire:
Mağlup düşlerin tedirginliği
Mademki bulaşmıştı üstüme,
Dengini arayan bir Mevla’ya rast geldim
Kâfirin güncesinde
Ve usulca fısıldadım bildiğim tüm duaları:
Af diledim umutları ekip kuru bahçeme
Hani olur da yeniden doğurur annem beni:
Sarmalında yitip gidenlerin,
Matemlere bürünen efkârımdan bilip bilmeden gocunurum.

Aslında gergefi idi ömrün
Sokulduğum ana kucağı;
Dingin bir ömrün ayak sesi, olsun diye diledim
Gecenin bir vakti
Ve ermediğim sabahların çetelesinde kayboldum
Ölüm öncesi.

Aşka koşut mu?
Sersemliğin boyutsuzluğu mu?
Düne varmadan yakalayamadığım yarında
Saklı bir yalan mı yüreğin meylettiği?
Ve daha binlercesi heybemde;
Anlık bir hezeyana rehin verdim vereli kalbimi
Uçurtmalarımda saklı pamuk şekerim.
Ellerim yapış yapış;
Hayli ıslak gözlerim,
Bir o kadar devingen bulutlar kanarken
Ve kanmışken ben yalanlara;
Doğduğum güne lanet okumasam da
Israrcı bir kadere döktüm içimi,
Yitip gidenlerin şerefine.

Ölmeyi ertelemek olmasa gerek
Ereceğim kerevet.
Yine de yeminliyim
Mevkidaş iklimlere;
Sır tutan bir lehçede açmışken penceresini
Geçit vermez bir döngüde
Evrildiğim ve istiflediğim günahlara
Döktüğüm isyanlara
Yüklediğim gölgelere de nazire eden
Güneşi görmezden gelemem:
En içli dokunuşa meyleden
Bilinmez istikameti kaderin tuttuğu safın.