Bıraktığın gibi değil bizim eller Mirsad
Ölüm hep yanıbaşımızda

Bulutlar kurşuni
Ağlamaya hazırlanıyor yine gökyüzü
Pencere kenarında
Babalarının yolunu gözleyen çocuklar
Yağmurla avunmaya çalışıyorlar

İlk yağmur damlaları düşünce toprağa
Çığlık çığlığa sokağa fırlıyor
Günâhsız çocuklar
Kırılıyor kelebek kanatları
Bebek yüzlerinde
Donuyor gülüşleri
Yalınayak düşüyorlar çamurların içine
Uyanmıyorlar bir daha

Kuşlar gibi
Ağızları açık ölüyorlar Mirsad

Göç zamanı gelmeden
Kırlangıçları da vuruyorlar yuvalarında
Annelerinin başından ayrılmıyor
Biçâre
Vatansız kuşlar

En günâhkâr hallerinle
Destursuz
Koşuyor zaman arsızları
Eli kanlı cellâtlar
Yağmaladıkları malların önünde
Tutsak kadınları resimleyip
Coğrafyamın sınırına bırakıyorlar cesetlerini
Kibirli bir adam gülüyor tepede
Dağ küle dönerken

Ölülerin kaydı tutulmuyor buralarda
Kadınlar ve çocuklar kimliksiz Mirsad

Ecnebilerin yardımıyla
Değiştiriliyor yol haritası
Yıkılıyor hasat mevsiminin duvarları
Kutsalları kirletiliyor vatanımın
Büyüyor günâhları
Ademin oğullarının

Burnumda barut ve kan kokusu
Uykular firâri
Sabahlar eflâtun

Sorgulamadan
Bir tutam daha
Acı ç/ek yüreğime Mirsad
İsyânım dudaklarımda mühürlenmeden
Parayı bulan Lidyalıların
İnsanlığını baruta bulaştıranların
Gelmişine geçmişine
Sansürsüz haykırayım

Tanrım
Gördüklerim düş değil gerçek
Muhtemelen
Bu dünyada yaşanıyor mahşer

Ölümün lehçesi yok Mirsad


Deniz Giritli

Gönül sesimi seçkiye taşıyan seçki kuruluna , sayfama gelerek beğeni bırakan ve yorum yazan şiir dostlarına teşekkür ederim.