artık hiç mi hiç bir şeyler hissedemiyorum
yazıldı ya arsızlık noksan yüreklere
eksik olmak meğer ki yarı bele denkmiş ki irkiliyorum
aslında bir hiçi bile taşıyamıyor o karanlık ruhun
alamıyorum hiçbir an bir gönül ısısını
hiç olamadığı kadar da elimde kaldı artık yokluğun
bir kör gibi de hiç mi hiç görmüyorum artık eksik eteğini

hissedilemiyor da bir tutkunun dilimi
masumluğun içinden susuyor ya şu gönül iklimi
düşünüyorum ki bir nesnesini bile tadamamışım
tümü kiralık kalmış bedenler de
uyduruldu ya her zaman ki gibi gizlice bensizlik
günü bırakış ta sakin geceye uyarak halsizce sızmışım
belki de bu yıkıcı bir fırtınadan önce ki yapmacık bir sessizlik

ruhundan aşırıyorlar ulviyetini sana bırakarak pisliğini
parça parça topluyor iblis hayatının bohçasını
koltuk altına vermek için illaki onu almaksa
bir zulüm
kara basanlarına da çok az vakit kaldı onu yaşamaksa
sanki de ölüm

özü ispatlamak çok mu elzem olmuştu da
yüzüme hep sinsice gülüşler fırlatıyor idin
mekansız ve zamansız her hareket sonunda gider uçuruma
bu durum kıvırıp kurtulmak isteminde olağan bir manevra
bir yol seçtin kendine ki kişiliksiz olgularda
kalınacaktır elbet ki iblis oyunlarının arasında
bir menfaat kapısı bulmak uğrunaydı her hamle
ayrık kollara koşuşun hesabına bir hesap daha ekle
bir gün mutlak kalınacak iffetsizliğin pis tarlasında

sadece bir süprüntü ne yapsan da temizlenemez
neye yaradı ki başka bir aleme varmak
hele ki körü körüne mecbur kalmak tutsaklığın bedeline
bir kaşık kahve kadar da bir hatır taşınamaz mıydı
insan olmak öz kapısından tornistan çevrilmek miydi
et satışlarının durduğunu herkes biliyor elbet ki
kurban bayramı vakti yaklaştı ya kim bu ara eti ne yapsın ki

yoksa bir hiçliğe doğru alelacele yön mü çevriliyor

onca pisliği kim temizler kime kısmet bilemiyorum
ama onun adalet-i mutlak’ını bekliyorum
hiçlikten var etmek Allah’a ait amenna inanıyorum da
peki seni ne için
bir hiç olarak yarattı ki hiç mi hiç anlamıyorum…





(24.08.2016) AZAP…