Sen hiç şafak saydın mı
Uykusuzluğu umursamadan gözlerinde
Düşlerini istemeden yolcu ettin mi
Sırtını döndün mü yeni güne

Hayaller neden tozpembe olur
Hep bir umuttur içinde
Silkelen gel kendine
Renkler dönüşmesin hüzne

Hep mavi kalsın gökyüzü
Bugün havam yerinde değil
Gülmüyor nedense yüzüm
Martılar alçaktan uçuşuyor sahilde
Kimi ekmeğinin derdinde
Kimi de sevdiğinin peşinde

Deniz çok hırçın
Kimbilir kime kızgın
Dalgalar dövüyor acımasızca kayaları
Yağmur bulutları sıralanmış ardarda
Dokunsam ağlayacak sanki
Parmaklarımın arasına sıkışmış sigaram
Çırpınışlarda dolanıyor yakomozlar
Ay farkında olanların
Saklanıyor en karanlık bulutun arkasına

Ateş kırmızısı şimşekler çakarken
Karanlığın ortasında bir ışık yanıyor
Yakıyor tam orta yerinden yüreğimi
Titreyen ellerimden sıyrılıp
Sonsuzluğa savruluyor külleri
Bir çift güneş doğuyor
Bitkin nefesimin buğusunda
Dudaklarımdan bir haykırış yükseliyor
Ellerime korkarak aldığım yüreğimden ...


Refik
24 . 08 . 2016
İstanbul