tüm müminlerin
her biri birer Gazze olup da çıktı
gönül yangınlarıyla
Yürekleri param parça etmekte
insanlıktan yoksun şarapnel kesikleriyle
çocukların çığlığı bir bir çıktıkça arşı alaya
çaresizlikten dillerde dua eller kaldırılıyor havaya


kahreden naçar bir çark yine dönmekte
her bir olgusu biçareliğe ortak
kabus gibi çöküyor masum insanların üstüne
bir bir umudu tükenmekte yaşam savaşının
gönüller acizliğin hüsranlarını banarken
yok olmaması ne mümkün umut ışıklarının
eller kollar da sanki çift prangalı
göz yaşlarıyla avutup duruyorlar beklentileri


ömür boyu hapisteymiş gibi
hiçbir zaman düzelmedi körelmiş kaderleri
yakıp ta durur bahtsız bedenleri
ilelebet bu böyle geldi de gider mi bilinmez
kapıyı çalmadan gitmez ki bahtsızlık
hayatları çekilemez bir dert yükü
inançlı beklentiler tüm Müslümanların boynunun borcu


her gün ayrı bir yara eklenir çilelerine
ateşi tütmeyen evin bacaları da
bombardımanlarda çökmekte
yardımsız hiç baş edilemez ki kahır yüklü elemler
kap kacak işlevsizlikten pas tutmakta
çoluk çocuk inlemelerine hangi ana dayanır
bir kuru ekmeğe bile hasret yüreklerle
acı dolu gözlerin bile içler acısıdır umutsuzluğu
yüreklerde zehir zıkkım olup da kalır hicranlar
yalnız bırakılmanın vefasızlığı içinde


o vicdansızın eline bir kez düşmeye gör
cehennem zebanisi gibi hemen dadanır
ölümü tek kurtuluş yolu yapıverir
onlar mı dünyadan kopuvermiştir
yoksa dünyamı onlara bir oyun oynuyor belli değil
ne denli çırpınsalar da kurtuluş yolu tıkalı
şerefle taşıdığı Müslümanlığı ile toprağına sımsıkı sarılı verir


kurtuluş onlara içinden çıkılamaz bir bataklık gibidir…



AZAP...(Kadri Atmaca) 29.10.2023