insandı ama içinde zerrece hiç bir dürüst olgu kalmamış ki
çıkar deryasına batıp çıkmaktan
doğruluk kolay mı bulunur sanırdın
kul ve köle olarak yalın kılıcının altındayken iblisin

bukalemun yüzlüydü çeşitli oyunların sergisinde
konuşurken
her türlü ustaca replikler içindeydi
her an kalıptan kalıba girişi sergilerdi
illaki
o kumarbaz ruhuyla hepte otarırdı
karşısındakileri
yalanlar o denli tekrarın daydı ki sahici yaşamış gibi
izini canıma buladı
o ölümüme niyetli kadın
bende sadece çürük bir elma gibi posan kaldı
birde dilde bağıyla o olmaz olasıca adın

gün geceye dönerken muhakkak ki hep hüzün çöker
yalnız kalmış içim erirken dağlanmak tayım
vefasızlığın sıfır damgasının karasında
bir vuslat taşındı mezara
toprağım da tüm ruhumla aşınmak tayım
gün geceye dönerken
nankörlüğün hicranı kırık kalbimi parçalar
illa ki de
soluk benizle kalınır ortada şaşkın ve naçar

her nedense ıstırabı şahikasına çıktı hüznümün
yalanlarının gölgesi pişer de durur yüreğimde
yapılanlar çok ilgisizmiş gibi görünse de
içimi kavurduğu kadarda çok ilgili onca cürüm
kavuşmayacak bir vuslatı kamçılar içinde ki melun
kış uykusuna mahkum beden donmasa da
üşümenin titremesinde

sakın ha anımsamaya gayret etme beni
çünkü kalbinin kiri kapattı kalbimi
muhakkak ki
bir yalnızlık bulutu set çekmiştir tüm görüntüye
dört duvar ve ben yalnız mıyız dostlar şimdi
yalnızlık oldu içimde bir küme uğraşırım biteviye

ben yılmışım artık başka bir sevgiye yok tahammülüm
bu durum da
kime nasıl güvenirim ki ben bu onurumla
toprağa karışıp hazır olan mezar taşımın gölgesi de kabulüm

veya millettir gücüm
kahpelerin kurşunların altında hazırım şehitliğe
bir işe yaraya bilmek için
hem de oluk oluk kan vermecesine…


(25.08.2016) AZAP…