Sakınıp ta kaçtığım ne varsa ısırgan otu gibide
beni sızlatıyor
pişmanlığım pişerken yüreğimin kazanında
gecelerimde koynunda beni inim inim inletiyor
ruh çöküntüsünün enkazındadır feryat figanım
isyanlarım ise arza dek tırmanıyor
tüm cürümlerimin günahları ise avuçlarımda

bu oyunu bol sahnede bir palyaço gibiyim
ne yapsam da
güçlü bir repliğin kurbanı olmaktayım

yüküm
kendi kusurlarımın toplam bilançosu oluyor
hiç bitmeyecekmiş gibi
hatalarım hatalarımı her anında da kovalıyor

tüm duygularım kendi heveslerimin kirinde
bu bitimli zaman adına
ölçülüp de dururuz kendi vicdanlarımızda
su ekmek tuz ve kuran aşkına

yer zaman mekan rast gele çılgınlar gibiyim
nefsin ellerinde azgın bir boğa nefesiyim

kim eş ve dosttan kazık yememiş ki
itikat ’in varsa ne ala ya yoksa vay haline
sevgi ve tutkunun ihaneti
bir kızgın ateş gibi dağlıyor ciğerimi
el neyse de çekilemiyor yarenin oyunları

ve sırtını döndüğüm an kazarlar kuyumu
illaki
umut ettiğim zamanlarda ellerim böğrümde kaldı
oysaki
çok kanaatkar biriydim gözü doymayanların yanında
neyime meyledildi ki

değer bilmezlerin dergahında ben meğer ki
ancak bir çömezmişim
şaşkın ve şapşal bakışlarım işin doğrusu
ne yazık ki benim fıtratıma tersmiş bu muammalar
insan dediklerim
insan değillermiş ki sanki de bir çakal sürüsü

çıkarlarına tapanlar meğerki birer putperestmiş
aklın ve mantığın yok oluğu bu mekanda
et kavuruyorlar
mazlumların elleri
başlarında durup da dinlenmeden saç yoluyorlar

içimde
örnek alabileceğim gıpta ettiğim bir kişide kalmadı
prangaya mahkum olmuşlar heveslerin içinde
kurbağa gibi zıplayıp ta dururlar
bu gurur ve kibir yozluğunda kör kalmış gözlerim
zalimler yolları fersah fersah arşınlamış

şimdimi
i
m
d
i
m
i
bir cep arar da dururum
giydirilmiş olduğum giysinin çıplaklığında…



AZAP...(Kadri Atmaca) 11.05.2024