çılgın bir an gibi kalp atışlarım
hayretin gölgesinde
insan oğlu yırtıcı bir hayvan olmadan önce

en çok kendine eziyet ederdi iyilikte
hayır ve hasenatın düsturunda
ve her yol ayrımında
karınca kararınca bin bir çırpınışlar içinde


ruhumda acı bir isyanın izleri var
dudaklarımda Allahtan medetler yıllanmış
umudum hep onda
bekliyorum hem gece hem de gündüz
vicdanımın ateşinde yanarak
her an çokça uyguladıkları soy kırımının çaresizliği içinde


içim kordan bir ateş
geçen günlerin derinliğinde boğuldu hüzün
Filistin’in kanla yoğruluyor kederi


hata ve günahlarımızla bizi sınarken yaşantı
yüreğim kavruluyor doğrusu ki bu nemelazımcılığın sancısı
bu ihanet yolsuzluğunda harcanır
sırtımızı döndüklerimiz


suskunuz eller böğürlerde
görmedik
duymadık
ve de bilmedik
bilmeye bilmede
bari geveleme


çaresizliğimizin içine
aldırmam azlıktan ağlayan bir ana giriyor
göz bebeklerimizin büyüklüğünce
ebabil kuşlarının duyarlılığını sergiliyor
karıncaların saf belirleyiciliğinde
tir tir titriyor bedenim


yüreğim ki
ne vakit sarılsa zulmün boğazına insanlarımız gülüyor
öz intiharıma

bende bilirim ödlekliğin sessizliği sorun yaratmaz
acının içine girmek için yürek ister

zamanı değilmiş
bizler duyarsız haldeyken zaman bizi solladı bile
ölmek yaşamın sonu da değilmiş
meğer haysiyetli bir yaşam için
hakkaniyet adına birilerinin ölmesi gerekmez mi
korktuğumuz o ölüm er geç kapımızda
bari boş boşuna imansız ölmeyelim

sen kaç/ma gözlerden
bizi ‘Bir’ gören var elbet

haydi sen
duyarsız yaşadığını san kendince
bu alemde
Hak için onun adaleti için
hep birlikte ölmeden yaşamak yok bizlere…



AZAP...(Kadri Atmaca) 02.05.2024