aya mihmandarım
diz kırdım kırgınlığına çöktüm gölgesine
gökyüzüm firar
adım sonuna üç nokta konulan bir kesiklik
düşündükçe düşüyor
kıvrılıyor ünlem
yaşamaktan geberiyorum
gömüldüm kalıntılarına bir aşkın

boşalıyorum ferimden
sekerek uzaklaşıyor yaşam kundağımdaki topal serçeler
ayak izlerinde üç başlı ejderha oluyor göç

güneş
yaralarımı sarıyor kör bir yılan dilinde şiirle
yetişecek misin
kısadır uykusu celladın
umut nefesinde kanla yıkar mağrur boynunu
ben bulut kalırım
ölüm bağrında
sağanak hiçliklere gündelikçi

kovanların çağıldamasına öykünür rüzgar
kan sızmasında kaburgamdaki cevahir tohumlar
usanmadan eker buzulları alevime

kazayla sızarsın düşüme
bilirim
günlerdir düşmanı hatıraların
umut ruh payandası
dayanır durur parmaklarıma dudakların
dur yağma…
yüzüm daha genç
yivlerim daha erken bağbozumuna
uyarma soluğumdan sisleri
uyarına gelirse seviş
harmanlansın ölü an

nabzım jilet nefesi baharda
yaklaşma gözlerime
fermanı okunmaz
uçurtmam çok oldu kopalı göğsün fırtınasında

sen
becerebilirsen sevgili
yeniden doğur gözlerim
duymam yetmez
göreyim
aşk intihar kavşağında

işgal kasıklarında
pervasızca debelenerek
dölle buluntumu
göçüşüne denk gelir belki gelişlerin
huşularına aldanır
ardlarına takılırım


yaşarım belki
hayat durağıma gelirse
kaçırmam rüzgarını
hadi sesle rahmini toprağın
buluntu bir gökte
küllerimi duana adarım


K.Y.