Sarhoş âleminden
Yeni çıkmış gibiydi görüntüsü
Genç adamın
Üstü başı dökülüyordu
Yalpalıyordu sağa sola
Ayakları gibi
Dili de dolanıyordu konuşurken
Oysa bir damla bile içki koymamıştı ağzına
Birileri itmişti hüznün içine
Çamurlarda yuvarlanırken
Kaybetmişti renklerini ruhu
Onun için
Her şey siyahtı artık

Sevdiğinin adı
Yakıyordu dudaklarını
Huzuru kalmamıştı
Ateş gibiydi ağzının içi
Yanıt bulamıyordu seslenişlerine
Uzayıp giden sessizlik
Deli ediyordu adamı

Niçin hâlâ karanlık ve çok soğuktu bu ev
Neden güneş doğmuyordu yarınlara
Anlamadı hiç
Bulutlardan ne zaman düşmüştü toprağa


Zaman mı tuzak kurmuştu yoksa huzura
Tanrım
Neden bu kadar acıyor yüreğim
Diye bağırdı karanlığa
Ezberindeki suretine dokunmak istedi kadının
Elleri düştü yanına
Çok üşüyorum
Ondan saçmalıyorum
Diye söylenip durdu
Gece boyunca
Bahanelere sığınır olmuştu
Son günlerde

Ne zaman kapatsa gözlerini
Kadının
Kocaman yeşil gözleri canlanıyordu hayalinde
Boğuluyordu
Düşlerinde bile


İç sesi
Yanıt verdi sorularına

Umutlanma boşuna
Asla affetmeyecek seni
İtiraf et
Vefâsız adamın tekisin
Önemsemedin hiç ardında bıraktıklarını
Yüksek egonla
Önce dikenlerini kırdın gülün
Arka bahçende
Bir damla su vermeden
Kuraklığa terk ettin
Savurdun yapraklarını hoyratça rüzgâra karşı
Sonra geçtin karşısına güldün
Alaylı bir sesle
Ben yağmurum dedin gururla
Ne zaman istersem o zaman yağarım

Ayrılığı sen çizdin hayatına
Neden şaşırıyorsun şimdi

Film şeridi gibi geçti gözünün önünden yaşananlar

Sabaha kadar konuşmuş
Aklına geleni saymıştı
Bağırarak sindirmeye çalışmıştı kadını

Hiç hak etmediği sözler
Göktaşı gibi düşmüştü
Kadının yüreğinin üstüne

Tek kelime etmeden
Sadece dinlemişti kadın
Öylece kıpırtısız
Sonra
Ardına bile bakmadan
Çıkıp gitmişti adamın hayatından

Kendi kendine konuştuğunu anlamıştı sonunda
İrkildi birden
Babasına mı benzemeye başlamıştı git gide
Delilik bulaşıcı mıydı acaba

Kanatarak silmişti alınyazısını
Biliyordu
Bundan sonra ruhu huzur bulmayacaktı

Ne zaman yağmur yağsa
Hatırlayacaktı günâhlarını

Deniz Giritli