Geçte olsa
Anladımki
Yalnızlığın ne yaşı nede sınırı varmış
Aklımda menzilden çıkmış dönüşlerin yolları kapalı
Kapı kapalı dil suskun
Ve soğuk bir anahtarın kilidi elimde kalmış
Az kullanılmış merhabalar odamdan alıp başını gitmiş aylar önce
Erkenden söner ışıklar
Ve bir mumun aydınlığına bile muhtaç kalır insan
Masum sarılmaların sızısı soldan soldan vurur insanı her gece
Sıradan günler arda arda akar ömrümden
Görsen’de haz alamazsın hiçbirşeyden
Bir ben kalmışlığımda
Usulca anılar geçer yanımdan
Bir film şeridinin simsiyah perdesinden sessiz sedasız baka kalırım
Gelip geçenlerin peşinden



Özlemenin manasını artık
Sözlüklerden ararım nasıl birşeydi diye
Affettiklerim içimde çığlık çığlık şakağımda durur
Ben bağışladık’ça inadına bir daha bir daha vurur
Anladım’ki
Ben ömrümü kaderimi
Sanki gayyip’ten gelen vuslat gibi
Daha yaşamadan kağıda kalemlere yazıyorum
Umutlarım bir Kamet’e direnir inadına içimi her acıttıklarında
Zaman deler geçer
Yama tutmaz dikiş yarım kalır
Ve alal acele giyerim hayatın teğel’li elbisesini
Çünkülerin çünküsüne saldım yorgunluklarımı
Bahanesine vazgeçmişleri’min hakkı saklı bende
Aşk kalsan’da olur artık hayatımda gitsende
Üşüyorum nasılsa
Kaç zaman oldu kimbilir yalnızlığın dibine sarıldığım
Acıtıyorlar işte dokunurken
Geçmiyen yaralarımdan geçerken



Gülmelerin hecesine
Kahpece satılmış ayrılıkların lekesi bulaşmış
Hayallerime yazık olmuş
Gitmelerin ayakları altında çiğnenmiş durmuş hunharca
Ben şimdi biz olamadığımız diyarlardan dönüyorum gerisi geriye
El pençe bir ölüm
Odamın duvarlarına çentik atıyor her gece
Kandırılmış dünlerime inandığım yerden kırgınım işte
Anladım’ki ben bende galiba kendimi unuttum
Kimbilir kimlerin hayatına uzağım artık
Saçlarımın her beyazında birileri birer birer ölürken


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ