Akşamüstü bir serüvendir
Unutulmuş onca kırgınlığın demi serfiraz
Yakasında unuttuğu gül kurumuş
Boğazında ilmeği ile yaşamaya durmuş
Gözlerinde aka aka kurumuş bir yalnızlık
Gölgesini bitap, küskün düşler kemirir
Yağmurun sesine sürmüş kalbini an be an
Yüzü güleç ve sakin bir denizin gri vakti.

Ruhundaki insanlık acısının terennümleri
Boğazına batan güneşin ardı, güneşin vedası
Solgun bir akşamın sefasını dişlerken yutkunuş çiçekleri
Böyle delice bir başınalık şiir emzirir sızısında
Ve kaybını unutmak için çıktığı bu ahkam yolculuk
Küçülttükçe küçültür toprak çatlağı sessizliği.

Akşamüstü bir serüvendir
Bir zamanlar yüreğinde bağdaş kurmuş çocuklara hasret
Kimsenin kimsesizliğinden şikayetçi olmadığı herhal
Kendisine tutunmuş boşluktan bir insandır
Sırtında üşümüşlüğünden kalan bir dost acısı
Kıyamı pas tutmuş, kıyameti ertelendikçe çılgın
Ve maviye boğulurcasına umutlu
Biraz da yenik ve masum, özlediği her şeyin yansıması.

Ardına düştüğün ne varsa düşman
Niyeti bozuk aşklar pazarında gönlü boş dönence
Aklında biri var, ölmesini arzuladığın gecelerce
Aklındaki biri, akşamüstü bir serüvendir
Yitik yitik azaldığı ve garip
Gönlünü isyanına terk edip gül kuruttuğun vedan
Siyah ve hazin bir yaşamın özetidir.



Nedim KARDAŞ