Bir şarkıdan çıkıp gelmiş de
Bir ömre değmiş gibisin adamım
Şakülü olduğun ağlama duvarı adına
Al dense aklımı alır en uzağa gelirsin

Şimdi en yakın uzağa gel çoşkunu ol
Olduğun yerde kal yekpare yalnızlık ol
Biraz mahçup biraz minnettar kork
Aklının geleninden gideninden en çok

Her an doğuracak gözlerle bak ufka
Şiirin yarı çapıyım henüz ölmemiş bil
Ama ölene kadar bahar olacağım söz
Dediğim yerdesin kalbine değdiğim gibi

Bir sınamacı niyetle başlıyorsun aşka
Ben şehrinin şehlasıyım yortusuzum
Sen kimsin diye değil ben kimim diye
Deşiyorum uykunu kitabın içine içine

Sesinle kokunu döllüyorum seviştirerek
Maliyesi yok mutluluğunun biliyorum
Mahiyeti var mavice konuşan dalgada
Çölce susatıp kumları avuçlatan leylada

Tafranın akranlığını bilmeyenim henüz
Müşahhas seviyorum mesela yokluğunu
Kağıtlara çizemiyorum yüzünün yükünü
Henüz hiçbirşeyi anlatabilmeyi öğrenemedim
Çünkü sükutunu duyamıyorum aşkının

Daha dur ne ışıklara gömeceğim ülkünü
Aklının turanı olacağım her dem
Ergenekondan çıkarıp hiralara salacağım
Sen yeterki süslerini takın da gel meşkime
Ey aşka ehil olan kalp