"Yola çıkmak için hangi ümidi tercih etmek gerektiğini bilemiyor bazen insan"

Yalnızlık toyluğunu kaybettiğinde
Kendini ufalamaya başlar umud
Bir baştan bir başa yaşanılan anlar
İri kıyım sevdalara dönüşür bir bir
Düşünce incelir
Düşünce incinir

Aklına kalbine ömrüne muhatap arar
Durmadan duraksamadan bir an
Dem tutar dilinin ucunda yalnızlaşanın
Adını dürer hatırasını tüter

Her mevsimin haritasında başka şarkıdır
Yüreği aşina aynalara baktığı
Ve kendini bırakıp bırakıp gittiği
Biraz hüzün biraz neşe ama hep şiir

Seveceği insanın siciline bakan
Hiç sevmeyecek kadar yanılır
Yanlıdır çünkü çıkarına
Direnip devirmediyse şayet nefsini

Bugünde dünü severek başlayanın hali
Yeni bir vurguna hazırlığın muhbirliğidir
Heran öldüğünün nisyankarlığına tebelleştir aklı
Hayali cihana değeceği yine bulamayacaktır

Aynı insanlardan olmanın ciddiyetinden
Vazgeçip vazgeçilmelidir bazen
Bazen de dağlarda ki çiçeklerle
Ruhunu dölleyecek rüzgara bırakmalıdır kendini