Toprak utançtı
Yüzü yer eden gözleri içine çekerken
Mütereddit bir sesle uyanıp konuşanlara

Tarih iğrenilecek bir vakit ayırmış
Zoraki susmuştu eşdeğerini ararken

Kan terliyorken Gazze
Hain elleriyle kalbini arıyordu göğsünde
İnsanlık nesli

Figanını kesmişti bülbül
Kendinden çok efgan edeni duymak için

Miladı müphem bir resul anımsanıyordu bu demde
Sanki zulmü söylememişçesine
Vicdanları sızlatan bir müjdeyle

Dört element mütalaa ediyorken bu kahrı
Su arlı bir Kızıldeniz olmayı diledi ilkin
Toprak debelenmek istedi üzerinde ki İsraili
Hava çekip gideyim dedi zamandan
Ateş kendini yakanlara baktı ve
Hızlandı daha bir
Ve emri mutlak ı bekledi

İçli bir türkü gördü bu temaşayı
İnsanlar dünya balkonundan sarkmışlar
Yarı bellerine kadar eğilmişlerdi
Görmek ve utanmak için
İnsanlığı ağır gelenlerse daha içerlerde
Gözlerinin denizlerini boşaltıp
Boğulmayı bekliyorlardı

Çürük yumurta ezik domates
Ve el gibi taşlarla yüklenselerdi daha önce
İsrail sönecekti
Zulmü endam edemeyecekti oysa
Tükürüklerini esirgememiş olsaydı
İyi insanlar