içimden kopuyor bir şeyler.
bir sızı bir ateş sorma gitsin.
söylemek kolayda....
bütün mesele söyleyebilmek işte.
gözlerine bakınca olmuyor.
dilim tutuluyor adeta.
dudaklarım kuruyor.
susuyorum gözlerinde ben.
erteliyorum bir daha ki sefere.
yanmak gözlerinde imiş susmak gözlerinde.
içimdeki yangın suskunluğa umarsız.
unuturum kendimi sensizliklerde.
bir kıyıda adımlarım yalnızlığımı.
kum taneleri üzerinde ellerim boş yürümek.
dalga seslerine karışan mırıldanmalarım.
kendi söylediklerinde kaybolan ben.
uzun bir yolculuğun arifesinde suskunluğum.
güneşin batışında üşüyen gözlerim.
içimdeki ateşe nazire yaparcasına.
dökülen gözyaşlarım.
çaresizlik hangisi bilemedim.
ne kadar taşınır bu yük nereye kadar bilmiyorum.
bir başlasam dilim tutulmadan konuşsam...
sen dinlesem sonuna kadar.
gözlerime bakmadan.
sonra sussam.
yanmışım işte desem.
sönürebilirmisin bu yangını.
Yoksa dönüp gider misin geldiğin gibi.
İçimdeki ateşle bir başıma koyarak.
kırılırken içimdeki senli her şey.
yine adımlamak kaldı yalnızlığıma.
bir esinti getirir umuduyla yürüdüğüm onca sahilde.
bir dalga sesleri kaldı hatıra.
birde dudaklarımdan dökülen senli sözler.
olmadı işte gine yarım kaldı her şey.
içimdeki ateş sönmedi hala.
dilimin ucundakiler de kaldı.
işte öyle bir haldeyim.
herkese yakınım sanırdım meğer herkes uzakmış bana.
içimi yakan sensin yanan ben.
yük ağır anlasana.

Mehmet DEMİR sk.