“- Osman Çavuş’ta
gümüş kakmalı bir eyer takımı vardı
üzengisine basıp at sırtına atlardı”
eyerde “çavış” yazılı, bir halı heybe
at başında nazar boncuklu terbiye

“-Osman Çavış’ın beyaz at, gemini azıya aldı mı
kuyruğunu savurur, kasılırdı
goşarkana şahlanırdı, nassı emme! ta öyle
avsınnatdırı duru(r)du “nazar dokanacak maazallah” deye
bi yerden gelince barabar “teri soğusun deye” dolaştırılırdı
üsdünde Isfahan halı”

“kırat gemin(i) almış taa yol mu dayanıır• Ali Ercan
naazlı yar uykudaaan uyur-uyanıır.
benim döndüm de gelin olmuş gidiyor
Aman allah buna can mı dayanır”

“ee işte bu atın bu dakımların sahabı Osman Çavış
demedi gambır felek,.. gepeğenş, bi(r) ğış
emeriyne galağaldı, Goca Hesne..
Goca Hesne, Hesne Ğelinidi o zamannar
önüşe Hesnee, sonura da Hesnece
hinci hinci de Goca Hesne oldu,

çocuklarını adam yerine gomadılar,
yetimimiz demediler, gollamadılar
emme o Hesnece.. adam etti
yetimleri..
variyet de olunşa,

dediğim o
ıçcık da atadan gelecek de(ğil) mi
o zamannar asalet altından gıymatlı
altın çamıra düşse gene altındır deller hanı
asalet yere düşer mi
hincikinner.. zenginniğe tamah ediyo,
“at ölür,
itlere bayram olur” ya hani

“atnınan avrat mıı? goçyiğidin bahtına” demişler
garibenin yavıklısını
ele gelin etmişler..
beni(m)ki benden getdikten keyri
neyneyen atı, neyneyen eğeri
ata, eğer.. eşeğe semer,
eğere; er(kek) gereği(r)
erkek gibi olmayan,
ğarı ğibi ağlamak bili(r)..”














Resim
dayımın dayısı Kara Molla nam
Hasan Karakurt