“-sabah serinliğinde nadastaki öküzleri
boyunduruktan bırakırdık kuşluk vakti”

iki tekerlek üstünde sap yüklü kağnı
boyundurukda da koca öküzler vardı

tarlaya tekerlekleri batıran,
yolda çiğilleri ezen sap yüklü kağnıyı
iniş-yokuş demeden sapları
harman yerine taşırlardı

öğle sıcağında çaresiz hayvanlar
bu defa da harmanda dönmekten usanırlar

taneyi serpine,
samanı-samanlığa taşırlar
gençlerse nallanırlar,
kocamışlarsa satılırlar

celep "-çok dedin arkıdeş len
varıp-gedip de ben bunu
çifte goşmecen"
bir yandan da dişlerine bakmaktadır
ama sözde çifte koşmayacaktır

























buruk bir bakışma
ala öküzle aramızda
bir mahsunluk çökmekte
ikimize de
ne de olsa
onca yıldır
kahrımızı çekmekte

dün çift süren,
kağnı çeken
dövene yüklenen
sap, zahire, saman
tarlaya gübre
değirmene unluk çeken
kışlık çalı
ev yapılırken
kerpiç,
havut,
söğüt, taş taşıyan
kağnıya koşulan

ve artık
kasaplık olan
ala öküzle
nedense?
vedalaşma zamanıdır


























yıllar yılı,
bir köşesinde yattığı
ahır artık dardır

kağnılar dolusu
saman çekip doldurduğu
samanlıkta saman azdır

yıllar yılı
hizmetinden kalmadığı
çiftçiye göre de
artık kocamıştır

ya da
falancada
“eyi bi dana var”dır



koca ala öküzün,
koca koca gözlerinden,
koca-koca kahredici yaşlar süzülür

kuyruğuyla at sineği kovalar
başını bir o, bir bu yana döndürür

ben naçar,
koca ala öküzüm naçar






















Resim
Hacıbey nam Hasan Altınay
Cennet mekan olsunlar

Çalı: 1484