Gökyüzündeki bulutları duman sanma sakın
Bir çatının altındayız aslında
Sen biraz maviy’din gün batımından önce
Ben ise bir martı çığlığıy’dım
Yanık bir gevrek kenarı aşk’a sesleniş gibi
Kim inanır ayrıldığımıza bırak bana anlatma
Her yalnızlığımızda
Arada senin başına hüzün yağıyordu geceleri
Benim başıma hasret
Artık bir yastıkta yorgun bir ömrü tamir etmemin vakti gelmedimi
Yoksa tüm hayallerimiz bak elimize yüzümüze bulaşacak
Çürüyüp gideceğiz biraz tasalı biraz gamlı bir yalnızlıkta
Ahh be bir tanem
Geceye ağlamak sessizce bir köşede
Bak görüyorsun’ki çare değil işte çare değil ikimize


Yarım baktığın ertesi günlerden cayıp bir gelsen
Ve gelişinin şaşkınlığına
İnan ki ne kurşun işler sol yanıma ne sözün özü biter
Seni senle yaşarken yanımda oluşuna her gün şaşırıp
Vay be bu senmiy’din diye
Beklediğime deydin dediğim
Sana gece gündüz seslenen biri var içimde
Hala niye duymuyorsun uzaklardan
Ve ömür hızla geçerken hayatımızdan
Dilimle yüreğimin arasında bir yolculuğa çıkmıştım seninle oysa
Tam da keyfini sürecek’ken acemisi olduğumuz bir hayatın
Daha bir kapı eşiğinde
Henüz bahara yürüyemeden havlu’mu attın yoksa
Şimdi ustalıktan çıraklığa’mı düştük yani
Bu aşk mektebinde


Şu körolası saatler girince araya
Biz ne çok günlerde ne kadar azalmışız meğer’se birbirimize
Aynalardaki yüzümüzün eskiyişine rahmetler okurken
Zamana kaptırmışız kendimizi
Nasıl da anlayamadık
Varsa bilen sorarım şimdi
Hangi ikametgahın adresinde
Terketmek bu kadar kolaydı birbirimizi
Bir gülüşün gölgesinde soluklanmaya
Yalandan da olsa nasil’da muhtacız oysa
Hadi gelde dokun uzaklardan dokun dokun işte
Ömrümüzün vakti dolmadan ve ıslaklığı kurumadan göz yaşlarımızın
Nerde kaldın be geç kalanım saatlerin mi durdu yoksa


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ
RESİM: EREN KEÇECİ